Przemysł po kryzysie

Przemysł po kryzysie

Lata między kryzysem zakończonym w 1903 r. a wybuchem pierwszej wojny światowej były okresem, w którym nastąpiło zahamowanie tempa wzrostu produkcji przemysłowej w zaborach rosyjskim i niemieckim; w zaborze austriackim zaznaczył się pewien jej rozwój. W Królestwie warunki, w jakich znajdował się przemysł, były niezbyt sprzyjające. Przegrana przez Rosję wojna z Japonią spowodowała przejściowe odcięcie przemysłu włókienniczego od rynków dalekowschodnich, a w konsekwencji spadek produkcji i zatrudnienia. Odbiło się to również i na innych gałęziach przemysłu, oprócz przemysłu metalowego i maszynowego produkującego na potrzeby wojska. Okres rewolucji 1905 r. zachwiał zaufanie do stałości porządków w państwie carów, co odbiło się na kursach papierów wartościowych oraz przyczyniło do szeregu bankructw. Okres kontrrewolucji, który nastąpił po zduszeniu ruchu rewolucyjnego, również nie sprzyjał ożywieniu gospodarczemu. Dopiero w 1909 r. rozpoczęła się poprawa, okazała się ona jednak krótkotrwała. W latach 1912 i 1913 dwie wojny bałkańskie ponownie zaostrzyły sytuację w Europie wschodniej, a rok 1914 przyniósł wybuch pierwszej wojny światowej. W ciągu tych dziesięciu lat wzrost produkcji przemysłowej w Królestwie pozostawał w tyle za wzrostem produkcji przemysłu Cesarstwa. Dotyczyło to zwłaszcza działów wytwórczości, które nie mogły wytrzymać konkurencji z produkcją okręgu donieckiego lub moskiewskiego.